Tõlge: T. S. Eliot - Bostoni Õhtune Teatis

The readers of the Boston Evening Transcript Sway in the wind like a field of ripe corn. When evening quickens faintly in the street, Wakening the appetites of life in some And to others bringing the Boston Evening Transcript, I mount the steps and ring the bell, turning Wearily, as one would turn to nod good-bye to Rochefoucauld, If the street were time and he at the end of the street, And I say, "Cousin Harriet, here is the Boston Evening Transcript."

Bostoni Õhtuse Teatise lugejad Õõtsuvad tuules nagu küpse vilja põld. Kui õhtu kiireneb kahvatult tänaval, Äratades elu isud mõnes Ja tuues Bostoni Õhtuse Teatise teistele, Ma astun trepile, helistan kella, pöörates Väsinult, nagu jätmaks hüvasti Rochefoucauld'ga, Kui tänavad oleks aeg ja tema tänava lõpus, Ja ma ütlen: „Nõbu Harriet, siin on su Bostoni Õhtune Teatis.“

Hea õnnega seeme

Allikas: http://koodakan.org/story/StoryKids/sk057.htm

Aastaid tagasi viis põllumees suurt kotti seemneid müügiks linna. Korraga käis vankriratas vastu üht suurt kivi ning üks seemnetest kotis kukkus soojale ja kuivale maapinnale. Seeme oli hirmul ning ütles iseendale: “Vaid mulla all olen kaitstud.” Lehm, kes sealtsamast möödus, asetas oma jala seemnele ja vajutas seemne mulla sisse alla. Seeme ütles: “Mul on janu. Vajan natukene vett, et kasvada ja saada suureks.” Natukese-haaval hakkaski sadama vihma. Järgmise päeva hommikul tuli seemnest välja pisikene roheline võrse. Võrse seisis kogu päev päikesevalguse käes ning kasvas üha suuremaks ja suuremaks. Järgmine päev tuli välja esimene leht. See leht aitas võtta üha rohkem ja rohkem valgust ning kasvas suuremaks. Ühel päeva loojangul tahtis näljane lind teda ära süüa. Kuid seemne juured hoidsid teda tugevalt mulla sees kinni. Aastad möödusid ning seeme jõi palju vihmavett ja seisis kaua aega päikesevalguse käes kuni see esmalt muutus väikeseks puuks ja seejärel kasvas suureks puuks. Nüüd, kui te käite mööda mägesid ja välju, näete suurt ja võimast puud, millel endal on palju seemneid.

سالها پيش، كشاورزي، يك كيسه ي بزرگ بذر را براي فروش به شهر مي برد. ناگهان چرخ گاري به يك سنگ بزرگ برخورد كرد و يكي از دانه هاي توي كيسه روي زمين خشك و گرم افتاد. دانه ترسيد و پيش خودش گفت: من فقط  زير خاك در امان هستم.  گاوي كه از آنجا عبور مي كرد پايش را روي دانه گذاشت و آن را به داخل خاك فرو برد. دانه گفت: من تشنه هستم، من به كمي آب براي رشد و بزرگ شدن احتياج دارم. كم كم باران شروع به باريدن كرد. صبح روز بعد دانه يك جوانه كوچولوي سبز درآورد. جوانه تمام روز زير نور خورشيد نشست و قدش بلند و بلندتر شد. روز بعد اولين برگش درآمد. اين برگ كمك كرد تا نور خورشيد بيشتري را بگيرد و بزرگتر شود. يك روز غروب، پرنده اي گرسنه خواست آن را بخورد . اما ريشه هاي دانه آن را محكم در خاك نگه داشتند. سالها گذشت و دانه آب باران زيادي خورد و مدتهاي زيادي در زير نور خورشيد نشست تا اينكه در ابتدا تبديل به يك درخت كوچك شد و بعد به درخت بزرگي تبديل شد. حالا وقتي شما به كوه و دشت مي رويد. درخت قوي و بزرگي را مي بينيد كه  خودش دانه هاي بسياري دارد.